در پنجمین روز نبرد در منطقه مهران،
عملیات محدود نیروهای لشکر ۱۰ سیدال
شهدا (ع) روی ارتفاع ۲۱۰ و پیشروی به سمت ارتفاع ۲۲۳ که از شب گذشته آغازشده بود و تا صبح امروز تداوم داشت، به علت ناکافی بودن شناسایی و آشنا نبودن کامل نیروها به منطقه نبرد، ناتمام ماند.
بدین ترتیب لشکر مذکور در ادامه
عملیات از پیشروی به سمت قله ۲۲۳ انصراف داد و فقط توانست ضمن حمله به قوای عراقی در ارتفاع ۲۱۰، این ارتفاع را تصرف کند و ۱۴ نظامی عراقی را به اسارت درآورد.
از سویی، کمبود توان سایر یگان های
عملیاتی، احتمال پاتک گسترده و پرحجم دشمن و خستگی مفرط نیروهای عمل کننده فرماندهان را مجبور کرد که برخلاف میل باطنی خود، ادامه
عملیات برای تصرف ارتفاع ۲۲۳ را به طور موقت متوقف و به تحکیم و تثبیت خطوط پدافندی اکتفا کنند.
ولی خبری از نیروهای لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) مبنی بر پشت سر گذاشتن میدان مین عراقی ها در یال هایی که منتهی به ارتفاع ۲۲۳ می شد؛ موجب تغییر در تصمیم فرماندهان شد، به طوری که تصمیم گرفتند با استفاده از موقعیت پیش آمده، شامگاه روز جاری (۱۳۶۵/۴/۱۴)، ۲ یگان لشکر ۱۰ سیدال
شهدا (ع) و لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص)(اولی از روبه رو و دومی از پشت) به دشمن حمله کرده و ضمن قطع جاده ای که در سراسر قلاویزان در عقبه دشمن قرار دارد، اقدام به پیشروی به سمت ارتفاع ۲۲۳ و تصرف آن کنند.
اما ازآنجاکه لشکر ۲۷ نیز به زمین منطقه آشنایی نداشت مقرر شد نورعلی شوشتری فرمانده
قرارگاه نجف، آن ها را در مورد زمین مذکور توجیه کند که این کار به دلیل آتش شدید دشمن میسر نشد و در نتیجه اجرای
عملیات به روز بعد موکول شد.
از سویی دیگر، در جبهه شمال غرب، فرماندهی
قرارگاه حمزه سیدال
شهدا (ع) درباره گمانه زنی عراق از احتمال حمله ایران به منطقه قلعه دیزه و تقویت جبهه حاج عمران به استعداد یک گردان پیاده و یک گردان ضربت و تعداد زیادی نیروی جاش در حوالی منطقه ماووت خبر داد.
منبع:
